შინაური ცხოველების სიცოცხლის ხანრძლივობა არც ისე დიდია, ამიტომ გვინდა თუ არ გვინდა ისინი გვტოვებენ. თუმცა გვიტოვებენ უამრავ კარგ მოგონებას, რომელიც მთელი ცხოვრების მანძილზე სასიამოვნოდ გაგვახსენდება. მათ ხომ სიყვარულის მეტი არც არაფერი შეუძლიათ. ერთადერთი, რაც ჩვენ მათთვის შეგვიძლიათ გავაკეთოთ, არის ბევრი სითბოს გაცემა. ხშირად მოეფერეთ და აგრძნიბინეთ, რომ გიყვართ.
დღეს გიამბობთ 59 წლის შიმპანზეზე სახელად ”მამა” შიმპანზე იმყოფებოდა ნიდერლანდების ქალაქ არნემში, Royal Burgers’ Zoo-ში.
მოხუცებული შიმპანზე უარს აცხადებდა ყველანაირი სახის საკვების მიღებაზე და იწვა აბუზული თავის თივაზე.
მომუშავე პერსონალი ყველანაირად ცდილობდა მის გამოკვებას თუნდაც შპრიცით, მაგრამ ეს ყველაფერი უშედეგო იყო. ხვდებოდნენ, რომ შიმპანზეს დღეები უკვე დათვლილი იყო…
ყველა ხვდებოდა, რომ შიმპანზეს დიდი ხნის სიცოცხლე აღარ ჰქონდა დარჩენილი. მისი მონახულება გადაწყვიტა ჰოლანდიელმა ბიოლოგმა და პროფესორმა იან ვან ხუფმა.
პროფესორმა იანმა მთელი თავისი ცხოვრება მიუძღვნა პრიმატების ქცევის შესწავლას Royal Burgers’ Zoo ზოოპარკში. ის ”მამა”-ს 1972 წლიდან იცნობდა.
პროფესორი მივიდა შიმპანზესთან, მიუახლოვდა მას და ჯერ ნაზად ხელი გადაუსვა თავზე. ამის შემდეგ შეეცადა მისთვის საკვებიც მიეწოდებინა.
ძალაგამოცლილმა და დასუსტებულმა შიმპანზემ მიიღო მისი ხელიდან საკვები, მაგრამ არც იცოდა თუ ვინ იდგა მის წინ. როცა მაიმუნმა თავი ასწია და დაინახა მისთვის კარგად ნაცნობი ადამიანი, ფართოდ გააღო პირი და ხმამაღლა დაიწყო სიხარულის გამოხატვა. ეს სურათი იმდენად ემოციური იყო, რომ შეუძლებელი იყო ცრემლების შეკავება.
სიხარულისგან შიმპანზე თითქოს წამებში გამოცოცხლა, თითქოს არც ყოფილა ცუდად. მან ნაზად დაიწყო პროფესორის თმებთან თამაში და მისი მოფერება, ბოლოს კი თბილად ჩაეხუტა.
ეს იყო ძველი მეგობრების ბოლო შეხვედრა, ამის შემდეგ ”მამა” მოკვდა. ეს მოხდა 2016 წლის 5 პრილს. ვიდეო, რომელიც ინტერნეტ სივრცეში გავრცელდა, სწორედ ამ საბედისწერო დღეს გადაიღეს.
გთავაზობთ ვიდეოს, რომელიც ამ ტრაგიკულ დღესაა გადაღებული. ნამდვილად შეუძლებელია ცრემლების შეკავება.
If you liked the video - share it with your friends:
ერთ-ერთ ინტერვიუში პროფესორმა ხუფმა განაცხადა:
” მამას ბევრი ადამიანი იცნობდა. როცა ლექციიდან მივდიოდით ზოოპარკში პრაქტიკულ გაკვეთილებზე, მამა სადაც არუნდა ყოფილიყო ხვდებოდა ჩვენს მისვლას და ყოველთვის დიდი სიხარულით გვხვდებოდა. ყვიროდა, თამაშობდა და ყველანაირაც ცდილობდა სიხარულის გამოხატვას. მისი დავიწყება შეუძლებელია და მე ის ძალიან მომენატრება.”
ეს არის ერთ-ერთი ყველაზე სულის შემძვრელი ისტორია ადამიანისა და ცხოველის მეგობრობისა. ეს არის ნათელი მაგალითი იმისა, რომ ცხოველები ადამიანის ერთგული მეგობრები არიან. გაუზიარეთ ეს ისტორია თქვენს მეგობრებს.
